صهبای عشق

آدمهای ساده رامثل یک تابلوی

نقاشی ساعتهاتماشاکردعمرشان

کوتاه است پس که هرکی ازراه 

می رسدیاازشان سواستفاده 

کندیازمینشان می زند

یادرس ساده نبودن یادشان

می دهدآدمهای ساده رادوست

دارم بوی ناب می دهند

هرگز هرگز

قصه ی روزبدت رابرای کسی نگو

چون توفراموش میکنی

ولی دیگران به یادخواهندداشت

ازیخ پرسیدن؛

چرااینقدرسردی؟؟

گفت :اول من آب وآخرم آب

پس گرمی رابامن چکار

پس ای آدمیزاد اولت خاک وآخرت خاک

پس این همه غرورت ازکجا

یه روز دروغ به حقیقت گفت میای بریم دریاشناکنیم؟؟

حقیقت ساده وزودباورقبول کرد

وقتی کناردریا رسیدند تا حقیقت لباساشودراورد

دروغ اوناروبرداشت وفرارکرد

ازاون روزبه بعد حقیقت عریان و زشت شد

ودروغ درلباس حقیقت زیباست