صهبای عشق

دلخوشم به خدا …
سفره‌ای که پهن کرده‌ای
و بدون منت به همه می‌بخشی!
به بخشنده بودنت و اینکه مرا
می‌بخشی و در آغوش می‌گیری!
به قدرتت که از عدم زندگی می‌آفرینی!
خدایا شکرت

خدایا باز مثل همیشه شرمنده ام…

شرمنده مهربانی‌ها و خوبی‌های مدامت…

من کجا و این همه لطف و محبت کجا؟

شکر من کجا می‌تواند ذره‌ای از این نعمت‌های تو را جبران کند؟